لیزینگ برای کسب‌وکارها مهم است زیرا دسترسی به دارایی‌ها را امکان‌پذیر می‌کند، به دریافت منابع مالی مورد نیاز و کاهش خطرات ناشی از مالکیت دارایی‌ها کمک می‌کند. قوانین جدید حسابداری اجاره تجاری برای ایجاد شفافیت بیشتر در مورد بدهی واقعی شرکت ها، اعم از ثبت شده عمومی یا خصوصی، تدوین شده است.
در ابتدا لازم است بدانیم که قوانین جدید به نحوه گزارش اجاره‌های عملیاتی که بیش از 12 ماه است در ترازنامه توسط مستاجر مربوط می‌شود. از این رو، استراتژی ها حول یافتن راه حل های عملی برای این امر متمرکز خواهند بود.
قوانین فعلی حسابداری اجاره چیست؟
طبق قوانین حسابداری اجاره تجاری فعلی، برای اجاره عملیاتی مستاجر (مستاجر) مجبور نیست اجاره نامه را در ترازنامه فهرست کند، این مالک (موجر) است که باید این کار را انجام دهد.
در صورت اجاره عملیاتی، مستاجر یا مستاجر مالک دارایی نیست و باید آن را در پایان مدت اجاره به مالک یا موجر مسترد کند.
تحت اجاره های سرمایه ای، مستاجر باید ارزش فعلی فضای مورد استفاده در ترازنامه و بدهی ایجاد شده بر اساس ارزش فعلی خالص یا ارزش پرداخت های اجاره آتی را که با یک عامل خاص تنزیل شده است، فهرست کند.
چه نیازی به تغییر قانون جاری حسابداری وجود دارد؟
طبق قوانین جدید حسابداری، مستاجر باید اجاره های عملیاتی را در ترازنامه خود گزارش کند. دلیل این امر این است که قبلاً سهامداران مانند سرمایه‌گذاران، بانک‌ها و تنظیم‌کننده‌ها تصویر کاملی از تعهدات بدهی شرکت دریافت نمی‌کردند که وضعیت مالی واقعی آنها را منعکس کند. بر اساس گزارش دولت، تخمین زده می شود که تعهدات لیزینگی که در ترازنامه گزارش نشده است، چند تریلیون دلار است!
چگونه با مقررات جدید مطابقت کنیم؟
انطباق با مقررات جدید چندان پیچیده نیست و مستلزم طبقه بندی مناسب اجاره نامه ها و پس از آن درج صحیح آن در دفاتر می باشد. با پیروی از یک روش 4 مرحله ای می توان به آن دست یافت:
شماره 1 اجاره نامه های بیش از 12 ماه را شناسایی کنید
از آنجایی که قوانین جدید مربوط به اجاره نامه هایی است که بیش از یک سال هستند، بنابراین مهم است که ابتدا آنها را شناسایی کنید. اجاره نامه هایی که کمتر از یک سال هستند اما امکان تمدید دارند و احتمال تمدید آنها به طور منطقی قطعی است نیز باید تحت پوشش قرار گیرند.
شماره 2 اجاره نامه ها را به دسته های A و B طبقه بندی کنید
پس از تعیین مدت زمان، مرحله بعدی طبقه بندی آنها به دسته A است که اجاره های سرمایه ای را پوشش می دهد یا دسته B که به اجاره های عملیاتی مربوط می شود.
شماره 3 اجاره نامه را به درستی در ترازنامه حساب کنید
در اینجا دو مرحله وجود خواهد داشت:
شناسایی اولیه دسته اجاره:
ارزش فعلی پرداخت‌های اجاره آتی و هزینه‌های مستقیم مربوط به دارایی حق استفاده (ROU) را بیابید. پرداخت هایی که باید در نظر گرفته شوند، تعهدات اجاره ثابت یا متغیرهایی هستند که به یک شاخص، ضمانت های ارزش باقیمانده (برای محافظت از مالک در برابر استهلاک بیش از حد)، جریمه های فسخ و همچنین هزینه های مستقیم اولیه مربوط می شوند.
این هزینه‌ها باید با نرخی که مستاجر به مالک می‌پردازد یا نرخ استقراض افزایشی (نرخ وام گرفتن دارایی با ارزش یکسان) تنزیل شود.
ارزیابی مجدد:
ارزش اجاره نامه گزارش شده به طور منظم مطابق با ضریب تنزیل مورد ارزیابی مجدد قرار خواهد گرفت.
شماره 4 حسابداری برای اجاره در حساب P&L من
برای اجاره های نوع B یا عملیاتی، استهلاک (هزینه دارایی) و بهره به عنوان یک هزینه اجاره به روش خط مستقیم (پرداخت های برابر) ترکیب می شود.
برای اجاره نوع A یا سرمایه، استهلاک و سود به طور جداگانه گزارش می شود.
قانون جدید چگونه تحت تأثیر قرار می گیرد؟
با قاعده جدید، اجاره های عملیاتی نه تنها باید گزارش شوند، بلکه کل تعهدات اجاره از قبل اعلام می شود و بدین ترتیب بدهی شرکت به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. این امر دریافت وام های جدید را بسیار دشوار می کند.
با این حال، این امر باعث می شود شرکت در مورد تمام اجاره نامه هایش دید بهتری داشته باشد زیرا اکنون در ترازنامه ظاهر می شوند. این اجازه می دهد تا تصمیم گیری بهتری در مورد اینکه آیا دارایی باید خریداری شود یا دوره اجاره کوتاه شود.
اقدام موثر انجام دهید
شرکت می تواند با تغییر تعهدات ثابت به فروش، استفاده یا پرداخت های مبتنی بر عملکرد که ارزش دارایی ROU را کاهش می دهد، از خود محافظت کند. اکنون می‌تواند برای اجاره‌های خالص سه‌گانه استفاده کند که در آن اجاره ثابت و سهمی از هزینه‌های تعمیر و نگهداری منطقه مشترک، بیمه و مالیات‌ها را به تناسب پرداخت می‌کند و در نتیجه بدهی خود را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.