مقدمه
حسابداری به عنوان ستون فقرات مدیریت مالی در صنایع مختلف عمل می کند و بینش هایی را در مورد درآمد، هزینه ها و سودآوری کلی ارائه می دهد. با این حال، زمانی که صحبت از بخش ساخت و ساز می شود، حسابداری بعد منحصر به فردی به خود می گیرد که با شیوه های تخصصی متناسب با پیچیدگی های این صنعت مشخص می شود. در این وبلاگ، ما به ویژگی های متمایز که متمایز می شود می پردازیم حسابداری ساخت و ساز از همتای خود، حسابداری عمومی. درک این تفاوت‌های کلیدی برای متخصصانی که در امور مالی ساخت‌وساز فعالیت می‌کنند ضروری است، زیرا بینش‌هایی را در مورد اینکه چگونه استراتژی‌ها و شیوه‌های مالی متناسب با پیچیدگی‌های پروژه‌های ساختمانی طراحی می‌شوند، ارائه می‌دهد. بیایید تفاوت های ظریفی که حسابداری ساخت و ساز را تعریف می کند و تفاوت آنها با شیوه های حسابداری مرسوم را بررسی کنیم.
1. طبیعت پروژه محور
حسابداری ساختمانی:
حسابداری ساخت و ساز اساسا پروژه محور است. هر پروژه ساختمانی به عنوان یک نهاد مالی مستقل با مجموعه ای از سوابق مالی خاص خود در نظر گرفته می شود. این رویکرد امکان بررسی دقیق جنبه های مالی هر پروژه را فراهم می کند و ردیابی دقیق هزینه ها، درآمدها و سودآوری را بر اساس پروژه به پروژه تسهیل می کند. در اصل، حسابداری ساخت و ساز در سطح خرد بزرگنمایی می کند و به شدت بر پروژه های ساختمانی فردی تمرکز می کند.
حسابداری عمومی:
در مقابل، حسابداری عمومی در سطح کلان عمل می‌کند و فعالیت‌های مالی کل یک سازمان یا واحد تجاری را در بر می‌گیرد. حسابداری عمومی به جای تفکیک داده‌های مالی بر اساس پروژه‌های فردی، اطلاعات مالی را در تمام جنبه‌های شرکت ادغام می‌کند و دیدگاهی جامع از سلامت مالی آن ارائه می‌دهد.
2. هزینه های شغلی
حسابداری ساختمانی:
هزینه یابی شغل سنگ بنای حسابداری ساخت و ساز است. این شامل ردیابی و تخصیص دقیق تمام هزینه های مرتبط با یک پروژه خاص است. این هزینه ها ممکن است شامل مواد، نیروی کار، تجهیزات، هزینه های پیمانکار فرعی و هزینه های غیر مستقیم مانند سربار باشد. با تفکیک هزینه ها با چنین جزئیاتی، حسابداران ساخت و ساز می توانند به طور دقیق سودآوری هر پروژه را ارزیابی کنند و تصمیمات آگاهانه ای در مورد تخصیص منابع بگیرند.
حسابداری عمومی:
حسابداری عمومی شامل تخصیص هزینه نیز می شود، اما معمولاً بر دسته های گسترده تری مانند مراکز هزینه یا بخش ها متکی است. در حالی که تخصیص هزینه برای بودجه بندی و تجزیه و تحلیل مالی ضروری است، اما فاقد دقیق بودن هزینه یابی شغلی مورد استفاده در حسابداری ساخت و ساز است.
3. روش درصد تکمیل
حسابداری ساختمانی:
روش درصد تکمیل (POC) یک رویکرد شناسایی درآمد به طور گسترده در حسابداری ساخت و ساز است. این روش درآمد و هزینه ها را با پیشرفت کار روی یک پروژه شناسایی می کند. POC بازتاب دقیق تری از وضعیت مالی و عملکرد پروژه در طول زمان ارائه می دهد. با این حال، همچنین مستلزم برآورد مداوم تکمیل پروژه است که به دلیل ماهیت پویای پروژه ها می تواند در ساخت و ساز چالش برانگیز باشد.
حسابداری عمومی:
حسابداری عمومی معمولاً از روش های مختلف شناسایی درآمد، مانند مبنای نقدی یا تعهدی، بسته به صنعت و نوع کسب و کار استفاده می کند. روش درصد تکمیل، اگرچه در ساخت و ساز بسیار مرتبط است، اما در اکثر صنایع دیگر یک روش استاندارد نیست.
4. حسابداری کار در حال پیشرفت (WIP).
حسابداری ساختمانی:
حساب های کار در حال انجام (WIP) جزء اساسی حسابداری ساخت و ساز هستند. این حساب‌ها ارزش پروژه‌های ناتمام را ردیابی می‌کنند و منعکس‌کننده هزینه‌های انباشته‌شده روی پروژه‌ای است که هنوز تکمیل نشده است. حساب های WIP نقش اساسی در ارزیابی سودآوری پروژه و گزارش دهی به سهامداران ایفا می کنند.
حسابداری عمومی:
در حسابداری عمومی، حساب های در حال انجام معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرند زیرا مفهوم پروژه های در حال انجام و ناتمام در بسیاری از صنایع دیگر کمتر رایج است.
5. صورتحساب پیشرفت
حسابداری ساختمانی:
پروژه های ساخت و ساز اغلب شامل صورتحساب پیشرفت است، یک روش صورتحساب که در آن کارفرما برای کارهای تکمیل شده تا به امروز صورتحساب می شود. این با روش درصد تکمیل مطابقت دارد و به شرکت‌های ساختمانی کمک می‌کند جریان نقدی را در طول مدت طولانی بسیاری از پروژه‌های ساختمانی حفظ کنند. صورتحساب پیشرفت تضمین می‌کند که درآمد به‌عنوان پیشرفت کار شناسایی می‌شود، نه اینکه تا پایان پروژه منتظر بماند.
حسابداری عمومی:
صورتحساب پیشرفت یک رویه استاندارد در حسابداری عمومی نیست زیرا مختص صنایعی مانند ساخت و ساز و توسعه املاک و مستغلات است، جایی که پروژه ها در دوره های طولانی گسترش می یابند.
6. حفظ
حسابداری ساختمانی:
حفظ یک روش معمول در حسابداری ساخت و ساز است که در آن درصدی از مبلغ قرارداد توسط کارفرما تا زمانی که پروژه به رضایت او تکمیل شود، نگه داشته می شود. مدیریت نگهداری و حصول اطمینان از انتشار به موقع آن یکی از جنبه های حیاتی حسابداری ساخت و ساز است، زیرا مستقیماً بر جریان نقدی و نقدینگی شرکت تأثیر می گذارد.
حسابداری عمومی:
نگهداشت معمولاً در حسابداری عمومی با آن مواجه نمی شود زیرا این یک عمل منحصر به فرد در صنعت ساخت و ساز است. این نشان دهنده ریسک های منحصر به فرد و ملاحظات کنترل کیفیت ذاتی در پروژه های ساختمانی است.
7. ساختارهای هزینه پیچیده
حسابداری ساختمانی:
پروژه های ساخت و ساز شامل ساختارهای هزینه پیچیده است. هزینه های مستقیم، مانند مواد و نیروی کار، تازه شروع کار است. هزینه‌های غیرمستقیم مانند سربار، هزینه‌های تجهیزات و هزینه‌های ثابت نیز وارد عمل می‌شوند. حسابداران ساخت و ساز باید به دقت این انواع هزینه ها را برای هر پروژه تخصیص و پیگیری کنند تا سوابق مالی دقیق را حفظ کنند.
حسابداری عمومی:
در حالی که حسابداری عمومی با انواع مختلف هزینه سروکار دارد، پیچیدگی و سطح جزئیات در تخصیص هزینه در مقایسه با حسابداری ساخت و ساز به طور کلی ساده تر است. در بسیاری از صنایع دیگر، ساختارهای هزینه کمتر پیچیده هستند و ممکن است دسته های هزینه کمتری را شامل شوند.
8. تغییرپذیری در شناسایی درآمد
حسابداری ساختمانی:
شناسایی درآمد در حسابداری ساخت و ساز به دلیل عوامل متعددی می تواند بسیار متغیر باشد. پروژه های ساختمانی اغلب دوره های طولانی را در بر می گیرند و شناسایی درآمد تحت تأثیر سفارشات تغییر، تاخیرهای غیرمنتظره و سایر متغیرهای خاص پروژه قرار می گیرد. در نتیجه، حسابداران ساخت‌وساز باید پیش‌بینی‌های درآمدی را برای انعکاس ماهیت در حال تحول پروژه‌ها تطبیق داده و به‌روزرسانی کنند.
حسابداری عمومی:
در حسابداری عمومی، شناسایی درآمد با ثبات تر و قابل پیش بینی تر است. اکثر کسب و کارها با سطح تغییرپذیری مشابه پروژه های ساخت و ساز مواجه نمی شوند و همین امر باعث می شود پیش بینی درآمد کمتر چالش برانگیز باشد.
9. انطباق و مقررات
حسابداری ساختمانی:
صنعت ساخت و ساز تابع استانداردها و مقررات حسابداری خاصی است، مانند دستورالعمل های ایجاد شده توسط انجمن مدیریت مالی ساخت و ساز (CFMA). رعایت این استانداردهای خاص صنعت برای اطمینان از گزارشگری مالی دقیق و شفافیت در صورت های مالی ضروری است.
حسابداری عمومی:
حسابداری عمومی به اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) پایبند است که ممکن است با استانداردهای خاص صنعت متفاوت باشد. الزامات انطباق بسته به ماهیت کسب و کار و صنعتی که در آن فعالیت می کند متفاوت است.
10. گزارش های مالی منحصر به فرد
حسابداری ساختمانی:
حسابداران ساخت و ساز گزارش های مالی تخصصی متناسب با نیازهای منحصر به فرد صنعت ساخت و ساز تولید می کنند. این گزارش‌ها ممکن است شامل جدول ارزش‌ها (SOV)، برنامه زمان‌بندی کار در حال انجام (WIP) و گزارش بک‌لوگ باشد. هر یک از این گزارش‌ها بینش‌هایی را در مورد عملکرد مالی پروژه ارائه می‌دهند که به تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی مالی کمک می‌کند.
حسابداری عمومی:
در حسابداری عمومی، گزارش‌های مالی مانند صورت‌های درآمد، ترازنامه و صورت‌های جریان نقدی استانداردتر هستند و به جای پروژه‌های خاص، برای سلامت مالی کلی سازمان اعمال می‌شوند.
نتیجه گیری
در نتیجه، تفاوت های بین حسابداری ساخت و ساز و حسابداری عمومی بر چالش ها و الزامات منحصر به فرد ذاتی در صنعت ساخت و ساز تاکید می کند. در حالی که حسابداری عمومی یک نمای کلی از سلامت مالی یک شرکت ارائه می دهد، حسابداری ساخت و ساز به پیچیدگی های پروژه های فردی می پردازد و به تکنیک های تخصصی مانند هزینه یابی شغل، صورتحساب پیشرفت و حسابداری در حال انجام (WIP) نیاز دارد. این شیوه‌ها شرکت‌های ساختمانی را قادر می‌سازد تا به طور موثر هزینه‌ها را مدیریت کنند، سودآوری پروژه را دنبال کنند و از مقررات خاص صنعت پیروی کنند. علاوه بر این، ماهیت پروژه محوری حسابداری ساخت و ساز امکان بررسی دقیق جنبه های مالی را بر اساس پروژه به پروژه فراهم می کند و بینش های ارزشمندی را در مورد عملکرد هر یک از شرکت ها ارائه می دهد. با درک این تفاوت‌های کلیدی، متخصصان امور مالی ساخت‌وساز می‌توانند استراتژی‌های مالی را بهینه کنند، خطرات را کاهش دهند و موفقیت را در صنعتی که با پروژه‌های پویا و چشم‌اندازهای مالی پیچیده مشخص شده است، هدایت کنند.